Domenica

Marco Borsato

zacht als een bries
die ritselt door de bomen
vormen mijn lippen jouw naam
en denk ik aan jou
iedere nacht
zie ik je in mijn dromen
ik fluister dan dicht bij jouw mond
hoeveel ik van je hou

o ja ik weet wel dat jij niet vrij bent
maar ik zal wachten tot jij van mij bent
domenica

ooit op een dag
dan zul je naar me luisteren
en dan zul je begrijpen dat wij
zijn geschapen voor elkaar
tot op die dag
zal ik alleen maar fluisteren
ik wacht op een teken van jou
een blik of een gebaar

o ja ik weet wel dat jij niet vrij bent
maar ik heb geduld
en ik zal wachten tot jij van mij bent
ik droom van ons hier in het duister
ik zie je gezicht
en in mijn hoofd klinkt ons gefluister
domenica, domenica

o ja ik weet wel dat jij niet vrij bent
maar ik heb geduld
en ik zal wachten tot jij van mij bent
ik wacht op jou al duurt het eeuwen
ik fluister je naam
maar eens komt de dag
dat ik hem zal schreeuwen
domenica, domenica, domenica