Mijn zelfverzonnen diep verdriet
Wordt op plastic ongemak nu ik je zie
Met slangen in je neus en haren die er niet meer zijn
Een lijf vol allergie
Nu ik hier zo naast je sta
Zie ik de omvang van verloren tijd
Van waar ik niet van sliep of ruzie over maakte
En verdronk in eidelheid
Ik worstel door mijn schaamte heen
Als je me vraagt hoe het nu met mij gaat
Ik denk nog dit hoort eingelijk andersom
Maar ik praat al en ben weer te laat
Dat je dit nog hebben kan
Een overdosis onbelangrijkheid
Of hoor je niets meer en denk je net als ik
Aan jouw en mijn vergetelheid

Vergeet me niet zoals ik jou vergeten ben
En laat me niet met ogen die ik niet herken
Vertel ons nog waar ik je niet naar vroeg
Dit keer is er tijd genoeg
En hou met vast
En vergeet me niet
Zoals ik jou vergeten ben

En zelf nu ik hier voor je ben
Vraag ik toch weer iets voor mij
Het verbaast mij mee dan jou misschien
Ben jij mijn schaamte al voorbij
Is het altijd zo geweest
En zie ik het zelf als laatste pas
Dan ik van alles wat dichtbij zo met mezelf bezig was

Vergeet me niet zoals ik jou vergeten ben
En laat me niet met ogen die ik niet herken
Vertel ons nog waar ik je niet naar vroeg
Dit keer is er tijd genoeg
En hou met vast
En vergeet me niet
Zoals ik jou vergeten ben