Wielki odkrywco wyobra˙ni
na rybiookich wsparty kołach.
nadeszła już najlepsza pora
byœmy zaczęli żyć w przyja˙ni.
twórco czarnego pomidora.
Potomku naprężonej procy
pióropusz spadł z twej dumnej głowy
więc się podzielmy do połowy
bo ja go dziœ znalazłem. w nocy.
tyœ w swym ogrodzie sadził sowy.
Pod wspólnym stańmy pióropuszem.
nie trzeba nawet gasić œwiatła.
głowy szczęœliwych kapeluszy
tršcać się będš w głuche uszy.
aż szabla z ręki ci wypadła.
O samolubny władco hecy!
chcesz sam podglšdać nogi œwiata.
chcesz sam żyć wiecznie wiekiem dzieci
a mnie na ziemię - kiedy lato
przechodzi w szare oko sieci!
Wielki odkrywco wyobra˙ni
tak nie będziemy żyć w przyja˙ni.