Toen ik klein was, was de hemel�
Ergens boven in de lucht�
En je kon er enkel komen�
Met een allerlaatste zucht�
Iedereen droeg witte lakens�
En je lieps langs gouden straten�
Over pleinen met fonteinen�
Vol met rode limonade�
En je vloog door witte wolken�
En een engel hield je vast�
En je kon op water lopen�
Want het water was van glas�
Iedereen was daar gelukkig�
Nooit meer honger�
Nooit meer pijn�
Had je hier alleen elende�
Daar zou alles anders zijn�
Maar ik weet niet meer�
Waar de hemel is�
Ik weet niet waar ik heen ga na dit leven�
Toen zag ik de hemel�
Met de ogen van een kind�
Maar die is voorgoed verdwenen�
De hemel is verdwenen�
Ik werd ouder en geloofde�
In een an'dre fantasie�
En ik volgde zarathusta�
Met een soort van anarchie�
Want ik vloog over de wolken�
Naar een land hier ver vandaan�
Maar ik zag geen gouden poorten�
En ik zag geen fonteinen staan�
En ik weet niet meer�
Waar de hemel is�
Ik weet niet waar ik heen ga na dit leven�
Soms zie ik de hemel�
In de ogen van een vrouw�
Maar dat duurt meestal maar even�
De hemel duurt maar even