Ik kan nauwelijks wat zien,
Door de waas voor m'n ogen.
Leek alles gelogen
Al het mooie lijkt dood
Ik heb zelfs de kracht niet om op te geven
Al wil ik het niet
Het leven gaat door.

We leefden ons leven,
Om samen te sterven.
De bergen beklommen en de dalen gedicht
In het diepst van de nacht
Zelfs de zon laten schijnen
Niets wat niet kon
En niets was teveel

We wilden geloven, in het eeuwige leven
Ons samen verscholen, een wanhopige troost
We hebben de waarheid
Zo diep als het kon begraven
Ik was één met een engel
Zo lang als het mocht

Waar jij verscheen
Scheen de zon met je mee
Geen tijd voor verdriet
Maar elke dag omarmt
En altijd vrolijk
Hoe jij dat voor elkaar kreeg
Met oneindig veel moed
Het leven is niet fair

De dans gedanst op een zilveren tapijt
Met jou dicht bij mij
De verloren tijd beweekt
Doelloos verzonken en dronken
En niets dat niet mocht
Wij twee door de tijd
De tijd heen
Mid zomer nacht droom

Waar jij verscheen
Scheen de zon met je mee
Geen tijd voor verdriet
Maar elke dag omarmt
En altijd vrolijk
Hoe jij dat voor elkaar kreeg
Met oneindig veel moed
Het leven is niet fair

Jouw stralende lach
En je mooie gedichten
Je tedere woorden
Je onverwoestbaar krachtige wil
Je hebt je noodlot
Steeds het hoofd geboden
Tot het eind geloofde je
Jouw idee van geluk
Jouw idee van geluk

Ik ga niet weg
Ik heb nog wat tijd gekregen
Ik zal altijd maar door gaan
Tot aan het eind
Ik heb je voor altijd m'n hart gegeven
Ik draag je bij me tot het licht straks dooft
Ik draag je bij me tot het licht straks dooft