Na północy œcišł mróz, z nieba spadł wielki wóz
przykrył drogi, pola i lasy
myœli zmarzły na lód, dobre sny zmorzył głód
lecz przynajmniej się można przestraszyć
na południu już skwar, miękki puch z nieba zdarł
kruchy pejzaż na piasek przepalił
jak upalnie mój boże, lecz przynajmniej być może
wreszcie byœmy się tam zakochali
Ref: a w krakowie, na brackiej pada deszcz
gdy koniecznoœć istnienia trudna jest do zniesienia
w korytarzu i w kuchni pada też
przyklejony do œciany zwijam mokre dywany
nie od deszczu mokre lecz od łez
Na zachodzie już noc, wcišgam głowę pod koc
raz zasypiasz i sprawa jest czysta
dłonie zapleć i złóż, nie obudzi się już
lecz przynajmniej raz możesz się wyspać
jeœli wrażeń cię głód zagna kiedyœ na wschód
nie za długo tam chyba wytrzymasz
lecz na wschodzie przynajmniej życie płynie zwyczajniej
słońce wschodzi i dzień się zaczyna
Ref: a w krakowie na brackiej pada deszcz
przemęczony i senny zlew przecieka kuchenny
kaloryfer jak mysz się poci też
z góry na dół kałuże przepływajš po sznurze
nie od deszczu mokre lecz od łez
bo w krakowie, na brackiej pada deszcz
gdy zagadka istnienia zmusza mnie do myœlenia
w korytarzu i w kuchni pada też
przyklejony do œciany zwijam morke dywany
nie od deszczu mokre lecz od łez