Het wilhelmus
Wilhelmus van nassouwe
Ben ick van duytschen bloet,
Den vaderlant getrouwe
Blyf ick tot in den doot:
Een prince van oraengien
Ben ick vrij onverveert,
Den coninck van hispaengien
Heb ick altijt gheeert.

In godes vrees te leven
Heb ick altyt betracht,
Daerom ben ick verdreven
Om landt om luyd ghebracht:
Maer god sal mij regeren
Als een goet instrument,
Dat ick zal wederkeeren
In mijnen regiment.

Lydt u myn ondersaten
Die oprecht zyn van aert,
Godt sal u niet verlaten
Al zijt ghy nu beswaert:
Die vroom begheert te leven
Bidt godt nacht ende dach,
Dat hy my cracht wil gheven
Dat ick u helpen mach.

Lyf en goet al te samen
Heb ick u niet verschoont,
Mijn broeders hooch van namen
Hebbent u oock vertoont:
Graef adolff is ghebleven
In vriesland in den slaech,
Syn siel int ewich leven
Verwacht den jongsten dach.

Edel en hooch gheboren
Van keyserlicken stam:
Een vorst des rijcks vercoren
Als een vroom christen man,
Voor godes woort ghepreesen
Heb ick vrij onversaecht,
Als een helt sonder vreesen
Mijn edel bloet ghewaecht.


Mijn schilt ende betrouwen
Sijt ghy, o godt mijn heer,
Op u soo wil ick bouwen
Verlaet mij nimmermeer:
Dat ick doch vroom mach blijven
V dienaer taller stondt,
Die tyranny verdrijven,
Die my mijn hert doorwondt.

Van al die my beswaren,
End mijn vervolghers zijn,
Mijn godt wilt doch bewaren
Den trouwen dienaer dijn:
Dat sy my niet verrasschen
In haren boosen moet,
Haer handen niet en wasschen
In mijn onschuldich bloet.

Als david moeste vluchten
Voor saul den tyran:
Soo heb ick moeten suchten
Met menich edelman:
Maer godt heeft hem verheven
Verlost uit alder noot,
Een coninckrijk ghegheven
In israel seer groot.

Na tsuer sal ick ontfanghen
Van godt mijn heer dat soet,
Daer na so doet verlanghen
Mijn vorstelick ghemoet:
Dat is dat ick mach sterven
Met eeren in dat velt,
Een eewich rijck verwerven
Als een ghetrouwe helt.

Niet doet my meer erbarmen
In mijnen wederspoet,
Dan dat men siet verarmen
Des conincks landen goet,
Dat v de spaengiaerts crencken
O edel neerlandt soet,
Als ick daer aen ghedencke
Mijn edel hert dat bloet.

Als een prins op gheseten
Met mijner heyres cracht,
Van den tyran vermeten
Heb ick den slach verwacht,
Die by maestricht begraven
Bevreesde mijn ghewelt,
Mijn ruyters sach men draven.
Seer moedich door dat velt.

Soo het den wille des heeren
Op die tyt had gheweest,
Had ick gheern willen keeren
Van v dit swaer tempeest:
Maer de heer van hier boven
Die alle dinck regeert.
Diemen altijd moet loven
En heeftet niet begheert.




Seer prinslick was ghedreven
Mijn princelick ghemoet,
Stantvastich is ghebleven
Mijn hert in teghenspoet,
Den heer heb ick ghebeden
Van mijnes herten gront,
Dat hy mijn saeck wil reden,
Mijn onschult doen bekant.

Oorlof mijn arme schapen
Die zijt in grooten noot,
V herder sal niet slapen
Al zijt ghy nu verstroyt:
Tot godt wilt v begheven,
Syn heylsaem woort neemt aen,
Als vrome christen leven,
Tsal hier haest zijn ghedaen.

Voor godt wil ick belijden
End zijner grooter macht,
Dat ick tot gheenen tijden
Den coninck heb veracht:
Dan dat ick godt den heere
Der hoochster maiesteyt,
Heb moeten obedieren,
In der gherechticheyt.