Hĺyrde nĺke so i skogen va, ondra meg pao kĺ ditta va,
i skjine ao maon va ra nĺke eg saog, nĺke so leea seg i skogen vaor.
traska ondrande opp fř ĺ sjao ken da va.
da vakkje nĺken, men nĺke ra va.
eg kjende ri va rar, men utn ĺ kjenna.
eg hĺyrde ri va rar, men utn ĺ hĺyra.
eg saog ri sto rar, men utn ĺ sjao.
eg fřlde instinkte ĺ innřve eg for.
ke konne ra vera, haukarei va vaor?
kĺr ai gran va so sjeli ti fřrfedredn (mi fřle kĺrt ait skritt du teke)
kĺrt ait kratt va so ai prřva (tanke ĺ sinn e dá ain ao vinne)
kĺrt ait glimt ao maon va so nye visdĺm (visdĺm e makt)
kĺrt ait břks va so ĺ utvia herredřme ĺ maira ska ru fao).
itte ai stond eg stĺgga fř ĺ sjao, her va alt eg konde drĺyma om ĺ fao.
ditta vakkje haukarei eg va vande me ĺ sjao, men ait rike eg no skolde fao