Iedereen loopt met een boog om me heen
bang om zijn ziel te bezeren
bang voor de woede getekend op mijn gezicht

met woorden als wapens zo scherp als mijn tong
sla ik het geluk uit mijn handen
alleen in het donker, mijn deuren en ramen zijn dicht

koud is mijn wereld, het sneeuwt in mijn hart
er staat ijs op het wit van mijn ogen
weg is het water, de liefde die stroomde door mij

sterk zijn de stenen en hoog is de muur
verzegeld de deuren en ramen
ik wil ze doorbreken, maar ik kan er van binnen niet bij

ik kan het niet alleen, nee
ik kan het niet alleen
ik heb de hand van de nacht op mijn keel
de eenzaamheid wordt me teveel
ik kan het niet alleen
alleen

oh, ik schreeuw om jouw liefde
maar zwijg als het graf
ik hunker naar jou
en toch wijs ik je af
mijn 'laat me met rust'
is een 'laat me niet langer alleen'

let niet op mijn woorden
hoor niet wat ik zeg
blijf het proberen
al stuur ik je weg
zie niet mijn masker
maar kijk alsjeblieft door me heen

want, ik kan het niet alleen
nee, ik kan het niet alleen
ik heb de hand van de nacht op mijn keel
de eenzaamheid wordt me teveel
ik kan het niet
alleen
ik kan het niet alleen