‘t was winter de strate was mozig en nat
zijn schoen schier in ‘t water verzopen
sint jozef goenk moeilijk en maria die zat
up ‘t ezeltje ‘t wilde nie lopen
awel maria, zei jozef, e keek naar heur up
maria e liedje patientie
kijk gunter weunt wist’n en boer dane d’rup
en dat zijn nog sempel goe mensch’n
en maria ze lachte zo teer en zo fijn
up ‘t ezeltje ‘t wilde nie lopen
kom hier staat ‘r een scheure kom hier moeten we zijn
de deure stond wagenwijd open
en daar in die koude up een bondeltje strooi
zat maria met heur kind in heur armen
‘t was jezus heur zeune ze duikt’hem met hooi
en ‘t ezeltje asemde ‘t warme