Nie szukaj drogi, znajdziesz ja w sercu...
smutna jest knajpa bylych mordercow.
niech cie nie trwoĺźa, gdy do niej wkroczysz,
plonace w mroku mordercow oczy.
Niewaĺźny grozny grymas na gebie,
mordercy maja serca golebie.
band, armii, gangow i czarnych sotni,
wczoraj - rycerze, dzis - bezrobotni.
Pustka i chlodem wieje po katach,
stary morderca z baru szklo sprzata,
szafa wygrywa rzewne kawalki,
siedza mordercy, lamia zapalki.
Czasem twarz obca mignie - i znika,
zaraz sie dzwignie ktos od stolika,
wroci nazajutrz z mina nijaka,
bluznie na ĺźycie, postawi flakon.
Kaĺźdy do niego zaraz sie tloczy,
wkrag nad szklankami blyskaja oczy
i zaraz kaĺźdy lepiej sie czuje:
jeszcze mordercow ktos potrzebuje!
Moĺźe nareszcie ktoregos ranka
znowu sie zacznie wielka kocanka
i wroca chwile godne zazdrosci,
znow placic beda za przyjemnosci.
Znow w dloni, zamiast plaskiej butelki,
znany ksztalt kolby od parabelki.
a w koncu palca wibruje skrycie,
jak laskotanie: tu smierc, tu ĺźycie...
Wracajcie, slodkie chwaly godziny,
slawne gonitwy i strzelaniny.
tak tylko moĺźna znowu byc mlodym -
zabic - i z duma czekac nagrody.
W knajpie mordercow gryziemy palce,
ĺťadze nas drecza i sny o walce.
ale ktoĺź dzisiaj mordercom ufa? -
wiec srebrne kule spia w czarnych lufach.
Zmazujac barwy lasom i polom
mknie balon nocy z knajpy gondola.
kiedys tak jasno, a dzis tak ciemno -
wroga nie widze, wroga przede mna.
Rwie leb od tortur alkoholowych,
lecz wsrod porcelan i rur niklowych
czlowiek sie znowu czuje polbogiem,
bo oto stoi twarza w twarz z wrogiem.
Kula jak srebrna ĺźmija wyskoczy,
w lustrze nad kranem zagasna oczy,
ciala mordercow skry potu zrosza,
gdy milczac cialo za drzwi wynosza...
Gdy bije polnoc!