Mellom bakkar og berg ut med havet
heve nordmannen fenge sin heim
der han sj�lv heve tuftene grave
og sett sj�lv sine hus opp� deim
Han s�g ut p� dei steinute strender
det var ingen, som der hadde bygt
lat oss rydja og byggja oss grender
og so eiga me rudningen trygt
Han s�g ut p� det b�rute havet
det var ruskut � leggja utp�
men det leikade fisk med i kavet
og den leiken den ville han sj�
Hill nordmann
Fram p� vinteren stundom han tenkte
gjev eg var her til evig tid
og n�r nordljoset skinner i fr� oven
blir hans st�lhjerte fylt med grusom savn