Mellom bakkar og berg ut med havet
heve nordmannen fenge sin heim
der han sjřlv heve tuftene grave
og sett sjřlv sine hus oppĺ deim
Han sĺg ut pĺ dei steinute strender
det var ingen, som der hadde bygt
lat oss rydja og byggja oss grender
og so eiga me rudningen trygt
Han sĺg ut pĺ det bĺrute havet
det var ruskut ĺ leggja utpĺ
men det leikade fisk med i kavet
og den leiken den ville han sjĺ
Hill nordmann
Fram pĺ vinteren stundom han tenkte
gjev eg var her til evig tid
og nĺr nordljoset skinner i frĺ oven
blir hans stĺlhjerte fylt med grusom savn