Ze hoort hoe hij de trap op komt
hoe hij zachtjes in zich zelf praat
z'n sleutels uit zijn jaszak haalt
en ze drie keer vallen laat
Ze hoort de sleutel in het slot
de deur die toch al open stond
ze weet z'n schoenen in z'n hand
ze hoort zijn schoenen op de grond
Hij zal niet zeggen waar hij was
zij zal er niet over beginnen
ze is van buiten nog zo sterk
maar zo moe van binnen
morgen is ze weg
Want ze heeft het wel gehad
zo gaat het nu al jaren
ze weet niet eens meer zeker
of zo ooit gelukkig waren
maar morgen is ze weg
morgen is ze weg
Ze ziet hem door haar wimpers heen
hij heeft één lichtje aangedaan
nu krijgt hij z'n bloes niet uit
want hij heeft z'n jas nog aan
en ze ruikt hem als hij naast haar ligt
met open ogen, op z'n rug
hij mompelt weterusten
zij zucht iets onverstaanbaars terug
Hij zal niet zeggen waar hij was
zij zal er niet over beginnen
ze is van buiten nog zo sterk
maar zo moe van binnen
morgen is ze weg
morgen is ze weg
Al zo veel nachten zo gelegen
al zo vaak bij hem weggegaan
al zoveel anderen ontmoet
en als zo vaak niet gedaan
maar morgen is ze weg
morgen is ze weg
is ze weg
Ze heeft het wel gehad
ze heeft het lang genoeg verborgen
lang alleen zal hij het niet redden
dan zal een ander voor hem zorgen
maar morgen is ze weg
morgen is ze weg
Of anders overmorgen