Ein dugal kar fra garden dro
han fulgte furuas sus
opp gjennom ĺsen grĺstein han bar
staut hans gange var
Svřpt i morgengry
under ein helnorsk himmel
hans fřtter traurig vandres hen
mot sitt mĺl opp pĺ hřyden
Ein vćrbitt hand griper sverdet fatt
og klřyver den blĺnende skalle
hans kjeft den vrir seg i ulmende hat
ufrender kommer at falle
Sĺ stod han der pĺ utkikkstopp
hans řyne ei dei kviler
for han sřkte reint eit syn
men det ble ein grusom pine
Der blant norges skog og mark
var fienden og fćl
hans grimme sinn skulle vise dem
at norsřnn han har nok at tćl
Ein vćrbitt hand griper sverdet fatt
og klřyver den blĺnende skalle
hans kjeft den vrir seg i ulmende hat
ufrender kommer at falle
Norsřnn tapte noregsgard
for ein Ťansikt iť hćr
stolt han var dan han kom igjen
for ĺ klřyve denne sitt sverd